Intentando contar el mundo

Po wczorajszym długim marszu z Namche Bazar do Pangboche dzisiejszy odcinek wydaje mi się krótki bo ma trwać zaledwie trzy godziny. Jednak plan dnia przewiduje również trek aklimatyzacyjny w kierunku szczytu Nangkarshang, nazywanego często Nagerjun, na wysokości 5083 metrów nad poziomem morza. Mamy więc wspiąć się około tysiąc metrów wyżej, co jest sporą różnicą w tak wysokich górach. Początkowo trasa jest dość płaska w znaczeniu nepalskim (“Nepali flat”), czyli z nieznacznymi wahaniami w ukształtowaniu terenu. Krajobraz staje się coraz bardziej surowy i kamienisty w miarę jak zwiększa się wysokość. Zamiast karłowatych drzew, które rosły w okolicach Pangboche otaczają nas teraz niewysokie krzewy. Gęste, zielone lasy iglaste mamy już daleko za sobą, a zamiast nich podziwiamy surowe piękno wysokich Himalajów: głazy porośnięte mchem, niewysokie krzewy i ośnieżone szczyty. Śpiew ptaków nie znika do końca, bo spotykamy ich wciąż całkiem sporo. Po naszej prawej stronie przez całą drogę czuwa

Wcześnie rano budzi mnie donośny, niski dźwięk tybetańskich trąb dung chen dochodzący z klasztoru, co oznacza nawoływanie do modlitwy. Jest dopiero kwadrans po szóstej. Wstaję z łóżka i zachwycam się doskonałą widocznością, dzięki której białe szczyty Thamserku i Kusum Kanguru widać jak na dłoni na tle błękitu bezchmurnego nieba. Pakuję rzeczy do plecaka i schodzę na szybkie śniadanie: oczywiście chleb tybetański i curry warzywne Dirk, Balkrishna i ja ruszamy już o siódmej rano, a Alan i Mélanie wyruszą później. Pogoda jest wspaniała: świeci słońce, jest ciepło i bezwietrznie. Dirk wkrótce skręca w lewo w stronę Gokyo - na północny-zachód, natomiast Balkrishna i ja idziemy prosto, wzdłuż rzeki Dudh Koshi w kierunku północnym. Po pewnym czasie zatrzymujemy się na odpoczynek w cieniu dużej stupy, gdzie spotykamy dwóch tragarzy, z których jeden ma około pięćdziesiąt lat. a drugi jest bardzo młody - prawdopodobnie ojciec i syn. Nawiązuję z nimi kontakt z pomocą Balkrishny, który tłumaczy d

Dzisiejszy dzień spędzimy w całości na aklimatyzacji, czyli przygotowaniu ciała do wymagających wysokości (zazwyczaj powyżej 2500 m n.p.m.), ponieważ jutro ruszamy w dalszą drogę pod górę - na prawie cztery tysiące metrów. Aklimatyzacja nie oznacza wcale, że będziemy odpoczywać w Namche. Wręcz przeciwnie: polega na wejściu wyżej niż miejsce, w którym się zatrzymujemy i zejściu z powrotem. Dla przykładu, dzisiaj pójdziemy z Namche znajdującego się na 3440 metrów do słynnego hotelu Everest View Lodge na 3800 metrów, skąd, jak sama nazwa wskazuje, można zobaczyć Everest. Wychodzimy z pensjonatu wcześnie rano i udajemy się do buddyjskiego klasztoru nad Namche, który niestety jest dzisiaj zamknięty dla zwiedzających. Idziemy wzdłuż ogrodzenia klasztoru i kręcimy młynkami modlitewnymi, które często ustawia się w rzędach wzdłuż ścieżki. Młynki te, przypominające wałek ustawiony pionowo, ozdobione są mantrą “Om Mani Padme Hum”, czyli buddyjską formułą modlitewną oznaczającą mniej więcej “Oddaj