Intentando contar el mundo

Dzisiaj mamy wyjść wcześnie rano z Gorakshep w stronę góry Kala Patthar ("Czarny kamień" po nepalsku), aby podziwiać widok Everestu i pozostałych szczytów w świetle poranka. Jak się okazuje, noc na wysokości 5100 metrów nad poziomem morza wcale nie jest łatwa. Przez ściany z cienkiej dykty bardzo wyraźnie słyszę osoby z sąsiednich pokojów, które chyba też nie potrafią zasnąć, bo przewracają się z boku na bok i pokasłują. Po kilku godzinach bezsenności udaje mi się zapaść w sen, ale już przed czwartą rano musimy wstać. Wychodzimy z pensjonatu o 4:05 ubrani w najcieplejsze ubrania jakie mamy oraz wyposażeni w światła czołowe, ponieważ na zewnątrz jest wciąż bardzo zimno i ciemno. Po pięciu minutach marszu płaskim terenem dochodzimy do podnóża góry. Zaczynamy się wspinać bardzo powoli, ale za to prawie nie robimy postojów, dzięki czemu szybko zostawiamy w tyle większość osób idących z Gorakshep. Podejście nie jest ekstremalnie strome, ale prawie cały czas jest pod tym samym kąte

Budzę się w środku nocy gdyż trudno jest mi oddychać. Przez około godzinę próbuję uspokoić oddech, za szybki i płytki lub zbyt wolny i głęboki. Przypominam sobie wtedy, że wioska Lobuche, gdzie akurat nocuję, leży na 4950 metrów nad poziomem morza. W końcu udaje mi się zasnąć, aby obudzić się o szóstej, pozbierać rzeczy wyłożone poprzedniego wieczoru na podłodze mojego niewielkiego pokoju i zejść do jadalni na śniadanie. O godzinie siódmej wychodzimy w kierunku północnym, do Gorakshep, która jest ostatnią osadą przed Everest Base Camp (EBC). Szlak prowadzi wzdłuż wału moreny bocznej lodowca Khumbu, w zagłębieniu między wałem a górskimi stokami po naszej lewej stronie. Dzisiaj towarzyszy nam całkiem sporo ludzi, ponieważ jesteśmy już na trasie do Everest Base Camp, celu najpopularniejszego treku w Nepalu. Ten poranny odcinek trasy pnie się dosyć łagodnie pod górę i jest przyjemną odmianą po ostatnich trzech męczących dniach. Kwadrans po dziewiątej docieramy do Gorakshep, położonym na wy

Dzisiaj wielki dzień! Po ośmiu dobach od wyjazdu z Katmandu w końcu mamy się zmierzyć z pierwszym wyzwaniem na naszej trasie, czyli z najwyższą z trzech przełęczy, które są celem naszego treku - Kongma La na 5540 metrów nad poziomem morza. Trek trzech wysokich przełęczy można odbyć w kierunku ruchu wskazówek zegara lub w przeciwnym , tak jak robimy to my. Różnica polega na tym, że wejście na każdą z trzech przełęczy od strony wschodniej jest łagodniejsze, a zejście bardzo strome. Gdybyśmy szli od strony zachodniej, byłoby na odwrót.  Podobno większość osób decyduje się na tę przygodę zaczynając od tej samej strony co my, czyli wschodniej, aby uniknąć trudnego i stromego podejścia do Renjo La (5360 metrów), czyli naszej ostatniej przełęczy. Balkrishna powiedział mi, że w razie problemów z przejściem przez Renjo La, jedyną opcją jest powrót prawie do Namche Bazar, aby stamtąd ruszyć w kierunku Gokyo, a potem w stronę drugiej przełęczy - Chola. W ten sposób trek wydłużyłby się o kilka dni